Historia gminy

Pierwsza pisemna wzmianka o Bělej pochodzi z 1542 roku. Historia miejscowości jest spisywana w kronice gminnej, razem z nią gromadzona jest dokumentacja. Dodatkowe informacje znajdują się w księdze wpisów straży pożarnej od 1893 roku, księdze wpisów stowarzyszenia Sokol od 1919 roku i kronice szkolnej (przekazane do archiwum powiatowego). W 2008 roku Bělá świętowała 475 lat istnienia.

Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, usytuowany w centrum miejscowości, został zbudowany w stylu neoromańskim i poświęcony 8.6.1873 r.. Budowa obiektu pochłonęła ponad 3000 złotych. Główny ołtarz przywieziono z kościoła w Chlumie pod Hradcem Králové, organy z kościółka znajdującego się w folwarku dr. J. Palackiego. W rokokowym ołtarzyku dominowało przedstawienie Trójcy Przenajświętszej.

W 135. rocznicę poświęcenia kościoła, częściowo ze środków zbiórki publicznej, zakupiono ważący 168 kg dzwon Wacław pochodzący z warsztatu Dytrychów z Brodka u Přerova, który został poświęcony 17.5.2008 r.

Ważnym zabytkiem jest też rzeźba świętego Jana Nepomucena na cokole z płaskorzeźbą przedstawiającą świętego Jana Chrzciciela i Madonnę, która pierwotnie stała na moście koło "Krausów". W związku z przebudową drogi została jednak przeniesiona do kościoła. Rzeźba, pochodząca z 1765 roku, po raz pierwszy była restaurowana w 1849 roku, po raz drugi w 1998 roku przez rzeźbiarza akademickiego J. Kerela z Hořic. Ten sam rzeźbiarz restaurował również rzeźbę przedstawiającą chrzest Jezusa Chrystusa, pochodzącą z pierwszej połowy XIX wieku, usytuowaną obok dawnej szkoły naprzeciwko kościoła.

Kapliczka pod cmentarzem, założonym w 1880 roku, została zbudowana pod rosłymi lipami przy dawnej Drodze Cesarskiej, prowadzącej z Jičína do Karkonoszy. Oba dostępne źródła nie są zgodne w kwestii czasu jej powstania. Według pierwszej wersji nastąpiło to w trzecim ćwierćwieczu XIX wieku, gdy rzekomo została ufundowana przez A. Svobodovą, właścicielkę największego wówczas gospodarstwa znajdującego się na terenie miejscowości. Według drugiej wersji, ta barokowa, czworoboczna kaplica wnękowa z pilastrami w narożnikach, pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku.